مقاله 5. دوره سوم، شماره 33، شهریور 1397
نویسندگان:
سید محمدحسین میرزاده1
1- دانشجوی دکتری حقوق بین‌الملل عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم
چکیده
در سال 2016 میلادی دیوان دائمی داوری در رابطه با مناقشه دریای چین جنوبی که میان دولت‌های فیلیپین و چین رخ داده بود رأیی صادر نمود که به موجب آن دولت چین ملزم به پذیرش قصور در اجرای تعهدات بین‌المللی خود در ارتباط با دولت فیلیپین گردید. دیوان مزبور پس از بررسی‌های مبتنی بر مواد مندرج در کنوانسیون 1982 حقوق دریاها، بنا داشت مناقشات سرزمینی حادث شده میان دو دولت را راجع به دریای چین جنوبی خاتمه دهد. رای صادره، که بخش اصلی آن غیرقابل پذیرش بودن اتکای چین بر مستندات تاریخی تمسک جسته شده در رابطه با حاکمیت بر اکثریت مناطق دریای چین جنوبی بود، به نفع دولت فیلیپین صادر شد. این در حالی بود که دولت چین نه تنها حاضر به شرکت در رسیدگی داوری در پرونده فوقالذکر نشده بود بلکه از پذیرش الزامات مندرج در رای مطروحه نیز خودداری مینمود. موضع دولت چین مبتنی بر عدم حضور در رسیدگی به پرونده در محکمه داوری نیز مبتنی بر اعتقاد دولت مزبور بر عدم صلاحیت دیوان دائمی داوری در قضیه رخ داده می‌بود. در این پژوهش فرض بر این است که باتوجه به مواضع اتخاذ شده، تنش‌های راجع به حاکمیت بر منابع و آبهای مزبور بین دو کشور رو به افزایش نهاد.
واژگان کلیدی: دریای چین جنوبی، دیوان دائمی داوری، حقوق دریاها، کنوانسیون 1982
Surveying the Vote Permanent Court of Arbitration between China and the Philippines in the South China Sea Case
Article 5.Vol.3. No.33. September 2018
Authors:
S. Mohammad H. Mirzadeh
Abstract
The Permanent Court of Arbitration in 2016 pronounced an award about the case of South China Sea in which Chinese government was declared the government which failures its commitments under the UN 1982 Convention on Law of the Sea. It was supposed that the award of tribunal could cease the disputes between China and the Philippines about maritime conflicts. The award-which the principal point was that the historical claims of Chinese government were not considered admissible- was pronounced in favor of sovereignty of the Philippines government. However, the Chinese government severely denied proceedings and believed that the PCA was not competent (had no jurisdiction) solving the dispute. Moreover, the mentioned government denied accepting obligations which arose under the award. It is supposed that the situation between those governments goes more complicated.
Keywords: The South China Sea, Permanent Court of Arbitration, Law of the Sea, The 1982 Convention